Það þarf meira til

Ef ég hef fundið eitthvað á lestri og samskiptum á netinu undanfarnar vikur, þá er það hversu mikið vantar uppá að réttar upplýsingar séu á floti. Flökkusögurnar eru mýmargar og hafa fengið að grassera allt of lengi.

Ég styð mjög þessa ákvörðun ríkisstjórnarinnar að styrkja ráðgjafastofuna og eyða biðlistum hennar með því að fólk geti gengið inn af götunni í leit að aðstoð. Hins vegar verður ríkisstjórnin að grípa til frekari og stórtækari úrræða til þess að tryggja að réttar upplýsingar liggja frammi.

Þjóðin hefur margoft látið það í ljós að einungis hluti hennar sækir réttar upplýsingar, aðrir virðast trúa því sem þeim er sagt. Þess vegna verður að segja fólki sannleikann og vinna gegn afli flökkusaganna.

Þar dugir ekkert minna en kynningarátak. Með kynningarátaki væri hægt að koma í veg fyrir beint og óbeint tjón einstaklinga, ríkisins og þjóðarinnar í heild. Með réttum skilaboðum er hægt að stuðla að réttum ákvörðunum fólksins (réttum fyrir það ekki ríkið). Ég hef fulla trú á að slíkar aðgerðir, þó þær myndu kostar einhverjar milljónir króna, jafnvel tug eða tvo, myndu vera gríðarlega kostnaðarsparandi fyrir þjóðarbúið þegar til lengri tíma er litið.

Hefur einhver reiknað hvað vanskil kosta hvern einstakling? en ríkið?

Starfsemi Ráðgjafarstofu efld

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 8.5.2009 kl. 14:47]

Þú gengur út frá því að fólk sé fífl.  Það er ekki svo að fólk skilji ekki úrræðin sem eru í boði, því hugnast þau einfaldlega ekki.

[Marinó G. Njálsson, 8.5.2009 kl. 15:11]

Ég get alveg tekið undir það í málflutningi Magnúsar að fólki hugnist ekki úrræðin, en hitt er jafn rétt að nauðsynlegt er að upplýsa fólk betur.  Ég hef síðan tekið eftir því að upplýsa þarf bankana betur um það sem ríkisstjórnin hefur ákveðið og jafnvel þeir skrifað undir.  Ríkisstjórnin sjálf virðist ekki einu sinni átta sig á því hvað hefur verið gert og það sem er verst, að hún hefur ekki falið neinum það hlutverk að fylgjast með því hvort lánastofnanir séu að fara eftir því sem hefur verið ákveðið.

Mig langar að benda á tvennt máli mínu til stuðnings:

1.  Heimilin eiga að fá framlengingu lána í formi frystingar, skilmálabreytinga og hvað það nú er sér að kostnaðarlausu.  Allt of margar fjármálastofnanir eru að rukka lántakendur um jafnvel tugi þúsunda, þegar óskað er eftir þessum breytingum.

2.  Fjármálafyrirtæki hafa, viljandi eða óviljandi, hunsað tilmæli ríkisstjórnarinnar og samnigna sem þau hafa skrifað undir um að bjóða úrræði.  Vil ég í því tilefni nefna tvennt:

A. Frystingu myntkörfulána, sérstaklega vegna húsnæðislána, þar til varanleg lausn verði fundin á þeim vanda sem hækkun myntkörfulána á húsnæði veldur heimilum í landinu.

http://www.vidskiptaraduneyti.is/frettir/frettatilkynningar/nr/2868

Þarna eru skýr tilmæli ríkisstjórnarinnar og bankarnir hunsa þau.  Við erum ekki að tala um 4 mánuði í senn, heldur eitthvað mun lengra.

B. Úrræði ÍLS vegna sölutregðu: http://www.ils.is/index.aspx?GroupId=924

Á þessari síðu er ekkert talað um hvort lánin eru af þessari gerð eða hinni.  Þar segir:

Þeir, sem keypt hafa fasteign en hefur ekki tekist að selja eign sem þeir eiga fyrir, geta fengið greiðsluerfiðleikaaðstoð hjá Íbúðalánasjóði, óski þeir þess. Heimilt er að fresta greiðslum af lánum sjóðsins á annarri eða báðum eignum. Sama rétt eiga þeir sem eru að byggja og eru með lán hjá Íbúðalánasjóði á nýbyggingunni og/eða þeirri eign sem ekki hefur tekist að selja. Hvíli lán frá Íbúðalánasjóði á annarri eigninni eingöngu er hægt að sækja um greiðslufrest á því láni.
Frestur er veitt í eitt ár í senn.

Ég gæti vafalaust fundið fleiri dæmi án þess að leggja mikla vinnu í að finna þau. 

[Elfur Logadóttir, 8.5.2009 kl. 16:10]

Magnús minn, slakaðu á fullyrðingunum. Ég veit að margt fólk þekkir ekki úrræðin, misskilur þau eða hefur hreinlega fengið rangar upplýsingar um hvað þeim stendur til boða. Ég ætla engum að vera fífl, hvorki þér, mér eða nokkrum öðrum. Mér er hins vegar mikið í mun að fólk þekki rétt sinn og geti þar af leiðandi nýtt sér hann án þess að illa upplýstir starfsmenn á hinum endanum geti hlunnfarið það. Í mínum huga er þetta win/win.

Marinó, hjartanlega sammála að það þurfi að ganga frá betri þekkingu innan fjármálakerfisins. Ég hef þá trú að með kynningu sem yki almenna þekkingu fólks á þessum úrræðum þá ykist þrýstingurinn mjög á fjármálafyrirtækin að standa við það sem þau hafa skuldbundið sig til að gera.

Eins er ég sammála þér varðandi kostnaðinn við greiðsluerfiðleika úrræði. Við þessar aðstæður á ekki að innheimta krónu fyrir slíka aðstoð.

[Magnús Sigurðsson, 8.5.2009 kl. 16:38]

Ég er alveg slakur Elfur mín.  Ég tek undir það með Marinó ríkisstjórnin og bankarnir ættu að vinna heimavinnuna sína betur og þegar það liggur fyrir þá get ég jafnvel tekið undir það með ykkur báðum að það þarf að kynna úrræðin.

En það breytir ekki því að stór hluti fólks kemur ekki til með að sætta sig við það að sitja uppi eignalaust.

[Íris (IP-tala skráð) 9.5.2009 kl. 23:47]

Ætli það sé rétt að það kosti hvorki meira né minna en 30.000 að mæta til Ráðgjafastofu heimilanna í klukkutíma ? Maður "heyrir" svo margt þessa dagana.

[Elfur Logadóttir, 10.5.2009 kl. 00:06]

Íris,

Ráðgjafarstofa um fjármál heimilanna innheimtir ekki fyrir sína þjónustu, allur kostnaður við rekstur ráðgjafarstofunnar er greiddur af þeim aðilum sem að ráðgjafarstofunni standa.

[Billi bilaði, 10.5.2009 kl. 02:49]

Þennan pistil er auðvelt að taka undir.